कविता – म को हुँ ?
मुखले आवाज बोल्छ होला?बोल्दैन ।
मुख भित्रबाट बोल्ने चाहिँ ” म हुँ ” ।
कानले आवाज सुन्छ होला ? सुन्दै
कान भित्रबाट सुन्ने चाहिँ ” म हुँ ” ।
तेस्रो आँखा पनि कहि हुन्छ?? भन्दै
नास्तिकहरु शिवजिलाइ गाली गर्छन ।
आँखाले सन्सार हेर्छ होला? हेर्दैन ।
आँखा भित्रबाट हेर्ने चाहिँ ” म हुँ “
पुजारि नामका ब्यापारिहरु,
जिजसलाइ गाली गर्छन ।
के अल्लाह, भगवान र god फरक होलान ? होइनन ।
क्रसमा झुन्ड्याइएको त्यो कृश्नलाइ देख्ने चाहिँ ” म हुँ ” ।।
कृष्ण स्त्रीलम्पट हो भन्दै ,
गाइखानेहरु गाली गर्छन ।
के, कृश्ननीति र कृश्चियानिटी फरक होला ? होइन ।
बासुरी बजाउदै झुमेको त्यो जिजसलाइ देख्ने चाहिँ ” म हुँ “।।
म डाक्टर हुँ , अनि म चाहिँ धामी हुँ ?
म पन्डित हुँ अनि म चाहिँ कामी हुँ ?
यो शरीर, नाम , पद र परिचएनै म होला त? होइन।
सन्सारलाइ त्यागेर, सन्सारलाइनै पाउने त्यो बुद्ध चै ” म हुँ “।
मार्क्सको बिज्ञान भन्छ बस्तुले चेतनाको निर्माण गर्छ ,
बेदको बिज्ञान भन्छ चेतनाले बस्तुको निर्माण गर्छ ।
बिगब्याङ्गमा चेतनाले कुन, बस्तु हेर्यो होला? हेरेन ।
त्यही उर्जा सर्बत्र छ , त्यो चेतना चै ” म हुँ ” ।
मैले , मलाइनै भुलेको छु ।अचम्म!!!
भुल्नु दिमागको स्वभाव पनि हो ।।
याद आएकोदिन रित्तिनेछु , साथमा भरिने पनि छु ।
शुन्य भित्रै पुर्णताछ , त्यो बिज्ञान चै ” म हुँ” ।
आँखाले सन्सार हेर्छ होला?
=> हेर्दैन ।
आँखा भित्रबाट हेर्ने चाहिँ ” म हुँ “।